Die Citroën in die middel van die nag. Episode 2

Johan

Dit moes gewees het êrens by 1972 daar rond.  Dit is die Donderdag voor die Paasnaweek, en ek en van der Spuy en van Zyl en Danie [dink ek] was op pad na van Wyksvlei vir die Paasvakansie.  In my Volkswager Kewer.

Dit is donkermaan, en dit is nou al baie diep in die nag dat ons die grondpad vat van Brandvlei af.  Nou daar in die middel van nêrens gaan ons op ʼn stadium oor ʼn motorhek, en net daarna voel ek maar nou is daar een van die bande pap.  Ons stop en begin die hele proses van wiel omruil in die stikdonkerte.

Terwyl ons nou so besig is, toe hoor ons ʼn kar aankom van Brandvlei se kant af.  “Aankom” het egter iets anders beteken hierdie keer: mens hoor die gewone geluide van ʼn kar op ʼn grondpad, en later kan jy die ligte sien skyn deur die stofwolke.  Maar daarmee saam was daar ook ʼn onaardse geklater wat baie harder was as die kar se masjien se gedreun.

Die kar is toe op die ou end by ons.  Dit gaan ook oor die motorhek en toe die bestuurder ons sien, toe stop hy.  Die kar?  Een van die strykyster-Citroëns – die soort wat jy die panele kom afskroef en dan nuwe panele kon aanskroef as jy die kar gestamp het.  En die bestuurder?  Niemand anders nie as ons neef Daan.  Op pad na die skoonmense op hulle plaas in die Brandvlei-distrik.  Die geklater was toe niks anders nie as die Citroën se los “body panels” wat nie bestand was teen die ongelyke sinkplaatpad nie.

Daar gesels ons toe ʼn ruk oor dit en oor dat, en toe sê Daan; "ons moet hoem nou verskoon dat ek nou verder aanstoot."

Want hy weet nie hoeveel afvalle en skaapkoppe en skaapboude en alles nog vir hom wag daar by die skoonmense op die plaas nie!


Terug na die Huisblad