De Wet dinge

Nico

Miskien die snaakste was by die dood van ons ouma. Ouma het op sterwe gelê in die agterkamer van ons huis in Bellville. Ant Dora het vir Marian ( toe 2 jaar oud) gevra om nie lelik te praat. Sy het voor ouma gesê dat sy nie sal “kak” sal sê. 

Volgens my ma het ouma vir eerste keer in ʼn lang tyd lekker  gelag en is kort daarna oorlede. Vir my was haar dood ‘n  vreemde ervaring. Baie van ons neefs en niggies moes in ’n tou staan om die “grys” lyk met hande op die bors te groet in die agterkamer. Die volgende dag was Marian spoorloos. Na vele krisis soektogte kry hulle haar vêr in 12^de laan met ’n tassie in die hand. Haar rede: ek is op pad na Liewe Jesus om ouma te gaan haal!

Ant Dora is links onder. Oom Pieter regs onder (sy seun was Pierre de Wet die bekende film maker.) Hy het die eerste Afrikaanse film gemaak, "Oumatjie." Oom Kosie is bo links, die skrywer van Jopie Fourie, waarvan ons almal waarskynlik kopieë het. 

Ouma is  middel agter en ek is nie seker maar dink langs haar is ons geliewe tannie wat in die konsentrasie kamp onderwyser was, tant Gerrie ( na wie tannie Baby vernoem is). 

Die vrou langs oom Pieter is sy vrou. Haar naam ontgaan my nou (Ria kan jy help?). Ant Hope was oom Kosie se vrou maar is nie op foto omdat hulle heelwat later getrou het. Ant Dora was dus ’n laat lammetjie. Hulle pa was Koos Tippelaar,  herbergier van Paddagang in Tulbagh. Ek verstaan nou vir die eerste keer my ma en tannie Marie se obsessies met paddas !

Nico